استفاده از پهپادها یا هواپیماهای بدون سرنشین در سال‌های اخیر رواج داشته است. هواپیماهای بدون سرنشین هنگامی که در درجه اول برای تفریح و سرگرمی ها مورد استفاده قرار می گرفت، اکنون در عملیات نظامی و برای انجام تحقیقات استفاده می‌شود.
اخیراً ، شرکت‌های تجاری جهت حمل و نقل کالا و مسافر با استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین تحقیق کرده‌اند. از سال 2011 ، بسیاری از توسعه دهندگان تجاری و سازندگان اقدام به تحقیق و توسعه هواپیماهای مولتی روتور اقدام نموده‌اند.
در ژانویه سال 2016، اولین هواپیمای بدون سرنشین تولید شده تجاری که توانایی حمل یک انسان را دارد ، توسط یک شرکت چینی به نام Guangzhou EHang Intelligent Technology Co. Ltd در نمایشگاه CES معرفی شد.
EHang با این شعار اقدام به ارائه‌ی خدمات خود نمود؛
آیا هنوز با مشکلات شهری از ترافیک ، تصادفات و آلودگی هوا دست و پنجه نرم می کنید؟
اکنون ما یک راه حل نهایی به نام Urban Air Mobility(تردد هوایی شهری - UAM) داریم. UAM یک سامانه مؤثر و استراتژیک، کارآمد ، هوشمندانه و رقابتی، به منظور ایجاد یک اکوسیستم شهری جدید خواهد بود.
با توجه به فناوری پیچیده و نوظهور AAVها، آینده‌ی مشخصی در رابطه با بکارگیری آنها متصور نمی‌باشد، لیکن به جهت جلوگیری از سوانح هوایی و مدیریت ترافیک هوایی و جلوگیری از تصادف‌های هوایی، می‌تواند دلیل خوبی برای پیشرفت سریع این محصول به عنوان زیرساخت سفرهای غیرنظامی در جهان باشد.
توسعه دهندگان این صنعت در تدارک و تلاش هستند تا حل مسائلی از قبیل نویز، وزن مفید برخواست، زمان پرواز، مقررات هوایی و فضایی، ایمنی هوایی، امنیت داده‌ها و یکپارچگی با سایر وسایل هوایی و فضایی نسبت به عملیاتی سازی از این دست محصولات هر چه زودتر به نتیجه برسند.
هواپیماهای مُدل رادیوکنترل از دهه 1970 به عنوان یک سرگرمی محبوب مطرح بوده است. هواپیماهای بدون سرنشین، به ویژه مولتی روتورها، در ده تا پانزده سال گذشته در بین علاقمندان مورد اقبال قرار گرفته‌اند. هواپیماهای بدون سرنشین با هواپیماهای مدل از این جهت با هم متفاوت هستند که هواپیماهای بدون سرنشین قابلیت خودکنترلی و یا به عبارتی autonomous محسوب می‌شوند. بی سرنشین‌ها از زمان جنگ جهانی دوم توسط نظامیان مورد استفاده قرار گرفته‌اند، توانایی پهپادهای نظامی در اواخر قرن بیستم به سرعت گسترش یافت و در کارزارهایی در عراق و افغانستان به صورت گسترده از آنها در مأموریت‌های شناسایی و ایذایی استفاده گردید.
در طول قرن بیستم و اخیراً ، طراحان ایده های بنیادی بسیاری را برای پرواز شخصی پیشنهاد داده و توسعه داده اند. از جمله این موارد می توان به jetpack شخصی معرفی شده در دهه 1960 ، مفهوم ماشین پرواز پروازی Aeromobil از اوایل دهه 1990 و مفهوم وسیله نقلیه پرواز Terrafugia 2006 اشاره کرد. در حالی که این هواپیماها توسط خلبان هدایت می شوند و بنابراین هواپیماهای بدون سرنشین محسوب نمی شوند ، با این حال آنها به عنوان پیش سازهای الهام بخش هواپیماهای بدون سرنشین مسافر پرواز که امروزه در حال توسعه هستند.